Turn on the eighties
Naast vragen op de tentamentafel
een rechthoekig blikje, blauw,
afgeronde hoeken - halfzware
Samson een leeuw van een shag
en een aansteker. De zaal gevuld
met doemdenken en rookwolken
Eén langharige vrouw stond op
voor een rookvrije zaal
een antirookzeur vonden wij
in de jaren dat ik student was
In de jaren twintigtwintig zijn we
bijna allemaal uitgerookt
en klimaatdrammers
Ik geef les aan studenten
op elke tafel een waterfles
en een rechthoekig voorwerp
met afgeronde hoeken
Samsung, join the flip side
Toelichting: in de afgelopen periode mocht ik poëzielessen geven aan studenten, bij CREA. Het was een inspirerende en gemotiveerde groep. Door deze ervaring werd ik teruggeslingerd naar mijn eigen studietijd (1982 – 1988). Daar kwam dit gedicht van.
Ik verheug me erg op deze samenwerking. Hetty Kleinloog en ik verzorgen inspirerende lessen voor senioren in de Hallen, een prachtlocatie in Amsterdam. Je kunt je per les inschrijven via deze link:
Monument aan de Meteorensingel in Tuindorp Oostzaan
In april gaf ik lessen over poëzie en herdenken aan kinderen uit groep acht in Amsterdam Noord De lessen gaf ik in opdracht van het plaatselijke comité 4 en 5 mei. Het waren intensieve lessen. Aan de hand van foto’s praatten we over wie of wat je allemaal kunt herdenken. Veel kinderen vonden het lastig om zelf een onderwerp te kiezen. Ik probeerde ze bij te brengen dat poëzie ook over vrijheid gaat, vrijheid om te spelen met taal en om je eigen onderwerp te kiezen. In elke groep ging een handvol kinderen met gloeiende wangen aan de slag. Die waren in hun element. Sommige kinderen zaten te ploeteren, andere letten niet op. In een ‘pittige’ groep bleek veel verdriet te zijn, om een neef, een broertje en een moeder. Een jongen werd de klas uitgestuurd door de meester. Ik trof hem pennend in de gang. Mocht ik lezen wat hij had geschreven? Het waren emotionele zinnen over een vriendje van vroeger. Er vloeiden tranen. Dat was goed.
‘Herdenk Henk’ schreef iemand. Dat ging over de conciërge, een aardige man die ik hier in het dorp af en toe tegenkwam. Ik wist niet dat hij overleden was.
Ik had verwacht dat er veel over Oekraïne gepraat zou worden. Dat was niet zo. Een jongen zei: ‘Iedereen praat over Oekraïne, maar er zijn meer oorlogen aan de gang.’ Ik gaf hem gelijk.
Er werden blaadjes volgeschreven en verfrommeld, er werd gegumd en gekrast. Er werden prachtige en onbeholpen gedichten ingeleverd over opa’s en oma’s. Een jongen schreef over zijn opa: ‘Je zat met je slipper achter mij aan / het spijt me dat ik stout was’. Hij wilde deze indrukwekkende regels toch niet gebruiken. ‘Ik wil niet dat ze slecht over opa denken.’
Er werden huisdieren herdacht en zelfs een plant:
‘Ik wilde zo graag een avocadoplant kweken, maar hij viel van de kast.’
Een meisje zag zichzelf al haar gedicht voorlezen op de Dam. Ik legde haar uit waar informatie staat over de landelijke wedstrijd.
Op 4 mei stond ik tussen buurtgenoten bij het monument aan de Meteorensingel. Na twee coronajaren konden we weer bij elkaar komen om te herdenken, ieder op zijn eigen manier. Het was extra mooi door de dappere kinderen uit groep acht die hun herdenkingsgedicht voorlazen. Ik bedacht niet voor de eerste keer dat poëzieles over veel meer gaat dan wie het mooiste gedicht schrijft.
Poëzie op de stoep #PODS is een initiatief van Stichting Granate. Na twee eerdere edities in andere delen van Amsterdam kwam tot mijn blijdschap Noord aan de beurt. Ik schreef speciaal voor dit project een Perzisch kwatrijn. Deze vorm was ingegeven door de beperkingen van de opdracht: maximaal vier regels van maximaal vijf woorden. Een kwatrijn is een vierregelig gedicht met rijmschema abaa. Inhoudelijk wilde ik geluiden van Noord in het gedicht verwerken: de scheepsbouw van vroeger en de bouwwerkzaamheden van het heden. Dit werd het:
Wat je in Noord hoort
zijn klanken die klinken zoals
vroeger klanken klonken, want Noord
is voor altijd een werkwoord
In totaal werden tien geselecteerde gedichten in Tuindorp Oostzaan op de stoep gekalligrafeerd. Er werd gebruik gemaakt van grote sjablonen.
Het sjabloon van mijn gedicht
In de omgeving van bushalte Meteorensingel kun je de gedichten lezen tijdens een kleine rondwandeling. Zo ziet mijn gedicht er nu uit:
Bekijk hier de boektrailer van mijn roman ‘Een Veilige Plek’. De video geeft een indruk van het verhaal over Mara, maatschappelijk werkster in een Blijf-van-mijn-lijfhuis.
Ik hoop dat je nieuwsgierig bent geworden naar het hele verhaal. Een Veilige Plek gaat niet alleen over de belevenissen van Mara op het werk en privé, er zijn ook verhalen in verwerkt van bewoonsters van ‘Blijf’. Alles is losjes gebaseerd op de werkelijkheid. Een Veilige Plek is hier te koop, maar je kunt het boek ook bij je lokale boekhandel bestellen. Boekhandels bezorgen met alle liefde, zeker nu de winkels gesloten zijn.
Veel dank aan Brigitte Bélanger (For Your Screen Only) voor video en montage en Esther Sloots die de rol van Mara speelde. En aan mezelf in de rol van scriptschrijver, producent, locatiescout, regisseur en troubleshooter in coronatijd. Er is altijd iets te leren.
Meer nieuws: tipartikelen op Schrijven Online
Heb je zelf een idee voor een roman, maar weet je niet hoe je moet beginnen? Als schrijfster en docente leek het me een goed idee om mijn ervaringen met jullie te delen. Momenteel loopt er een serie tipartikelen van me op Schrijven Online. De eerste twee afleveringen zijn al verschenen. Het artikel over voorwerk en beginnen met schrijven vind je hier, en dat over herschrijven en doorzetten hier. De volgende afleveringen gaan over manuscriptbegeleiding, publiceren en over promotie. Doe er je voordeel mee!
Herschrijven, je kunt er maar beter plezier in hebben
Lees ook mijn blog over de achtergrond van Een Veilige Plek. Ik vertel erin wat mijn persoonlijke ervaringen zijn als hulpverleenster in de vrouwenopvang. Ik heb er dertien jaar gewerkt in verschillende functies. Achteraf was dat genoeg research om er een boek over te schrijven.
Bekijk hier een voorgelezen fragment uit ‘Een veilige plek’, mijn roman die zich afspeelt in een Blijf-van-mijn-lijfhuis. Mara Visser begeleidt daar een aantal bewoonsters, die gevlucht zijn voor huiselijk geweld. Je kunt het boek hier online bestellen, maar ook bij iedere andere, lokale boekhandel.
Lees ook mijn blog over de achtergrond van ‘Een veilige plek’. Het boek is losjes gebaseerd op mijn eigen ervaringen in diverse functies binnen ‘Blijf’.
Mijn roman ‘Een Veilige Plek’ is nu te koop. Online, maar je kunt hem ook bij je lokale boekhandel aanvragen. Het allereerste, gesigneerde exemplaar ging naar schrijver en – ik mag het vast wel zo zeggen – mentor Thomas Verbogt. Ik wilde hem bedanken voor zijn geweldige steun in de eindfase van het schrijfproces en daarna. Enkele adviezen en de woorden: ‘Ik vind het erg goed’ hebben mijn zelfvertrouwen en doorzettingsvermogen gevoed. Nu is hij er, mijn eerste roman. Natuurlijk ben ik ook trots op mezelf.
Schrijver Thomas Verbogt ontvangt het eerste exemplaar
Ik mocht voor meer mensen signeren onder de overkapping aan de achterkant van het Centraal Station. Dit was mijn speelse oplossing voor een boekpresentatie in coronatijd. Informeel, daar voel ik me lekker bij.
Het was precies goed. Een gelukkige schrijfster met fijne mensen om zich heen. Waardering, uitwisseling, verbondenheid… grote woorden die ik in een roman nooit zou gebruiken. Lees het boek maar.
Schrijvers onder elkaar
De volgende spannende fase is al aangebroken. De overzichten van de verkoop lopen binnen. Op dit moment zijn mensen aan het lezen. Wat zullen ze ervan vinden? Hoe dan ook: dit gelukkige moment pakt niemand me meer af.
Je kunt nog steeds elders op deze website mijn blog lezen over de achtergrond van ‘Een Veilige Plek’. Want het boek gaat wel ergens over.
Een vroegere biologieleraar legde ons de vruchtbaarheidscyclus van de vrouw uit met uitgebreide schema’s op het schoolbord. Hier en daar plaatste hij de afkorting HM voor ‘Heuglijk Moment’. De eisprong was zo’n Heuglijk Moment, en de conceptie natuurlijk. De uitdrukking is me altijd bijgebleven. Wel, bij deze meld ik een groot Heuglijk Moment: De proefdruk ‘Een Veilige Plek’ is binnen! Een Veilige Plek is de roman die ik schreef naar aanleiding van mijn dertien jaren als hulpverleenster in de vrouwenopvang.
Een Veilige Plek, de proefdruk
De vormgever bij Pumbo heeft er echt iets moois van gemaakt, met gebruikmaking van een foto die ik zelf maakte. Ik ben trots en blij, want het boek ziet er mooi uit en voelt lekker in mijn hand. Ik ga nog even met een vergrootglas op zoek naar minuscule foutjes, dan óp naar nog Heuglijker Momenten. Op korte termijn is de definitieve publicatie van het boek en er zijn boektrailers in de maak, in samenwerking met For Your Screen Only.
Verheug u! Ik doe het zelf al. Voor wie geïnteresseerd is in de achtergrond van het boek: ik heb er een aantal blogteksten over geschreven. Deze zijn hier te vinden.
In half ontdooide Siberische bagger liggen slagtanden van mammoeten meer dan tienduizend jaar. Armen modderen om ze uit te graven, snijden een slurf af die in de weg ligt. Dromen van miljoenen voor perfecte tanden. Chinese rijken kopen kunstig gesneden ivoor
Uit een half vergaan stinkend karkas lekt klonterig bloed. Eén enkele levende cel is genoeg. De tanden zijn helaas niet perfect. Miljoenen verdampen
In een helft van Korea kloont een geneticus lachend unieke onmisbare hondjes voor het juiste bedrag, droomt van één levende cel van een mammoet
Binnen een halve eeuw staat een genetisch mirakel in het museum op een vloer van beton te stampen ruig haar, een vuistdik vel, alles uit één levende cel Zou de mammoet het geheugen hebben van een olifant? Droomt zij van naaldbomen en eindeloze sneeuwvlakten, van haar oeroude mammoetstam?
December 2019 Naar aanleiding van de documentaire Genesis 2.0 van Christian Frei
Monument aan de Meteorensingel in Tuindorp Oostzaan