De Franse slag*
Zelf deed ze het ook weleens
minder perfect
door haast of omstandigheden
terwijl ze mij op de knieën dwong
de plinten te stoffen
Ik ken het klappen van de zweep
pluizen oprapen voordat ze vallen
vlekken wegpoetsen, hánd onder je koekje!
Ik schiet altijd tekort in huis
heb zelden een lege wasmand
maar altijd schone kleren
netter kan ik niet
* Oorspronkelijk een paardrijterm, een ‘losse’ zweepslag. Later meer ‘slordig’
Cel
In half ontdooide Siberische bagger
liggen slagtanden van mammoeten
meer dan tienduizend jaar. Armen modderen
om ze uit te graven, snijden een slurf
af die in de weg ligt. Dromen van miljoenen
voor perfecte tanden. Chinese rijken
kopen kunstig gesneden ivoor
Uit een half vergaan stinkend karkas
lekt klonterig bloed. Eén enkele levende
cel is genoeg. De tanden zijn helaas
niet perfect. Miljoenen verdampen
In een helft van Korea kloont een geneticus
lachend unieke onmisbare hondjes
voor het juiste bedrag, droomt
van één levende cel van een mammoet
Binnen een halve eeuw staat een genetisch mirakel
in het museum op een vloer van beton te stampen
ruig haar, een vuistdik vel, alles uit één levende cel
Zou de mammoet het geheugen hebben
van een olifant? Droomt zij van naaldbomen en eindeloze
sneeuwvlakten, van haar oeroude mammoetstam?
December 2019
Naar aanleiding van de documentaire Genesis 2.0 van Christian Frei
Tijdens ‘Herinnering Verlicht‘ op de Nieuwe Oosterbegraafplaats heb ik als Witte Dichter dit gedicht ‘Ze leven nog’ tientallen keren voorgelezen en weggegeven. Mensen werden er stil van en raakten ontroerd. Ook had ik mooie gesprekjes met allerlei onbekenden over ouders en over dementie. Onder andere met twee vrouwen die in een verzorgingshuis werken. Met liefde, voegden ze toe.
Ook was het heel aangenaam om samen te zijn met andere Witte Dichters, een gelegenheidsformatie voor deze speciale avond over rouw en verwerken. Af en toe deed ik een duo-optreden met een andere Witte Dichter, onder andere met Gerard Beentjes, Ineke Holzhaus, Frans Terken en Dien L. de Boer. Het was de geweldige Jos van Hest die ons bij elkaar heeft gebracht. Ik heb ze niet allemaal op een rijtje, de namen, maar we hebben nog lang nagepraat.
Als Mevrouw Schrijftaal geef ik graag workshops aan kinderen en volwassenen. Na afloop van een poëzieworkshop in een bibliotheek werd me gevraagd een soortgelijke workshop te geven in de ambulante psychiatrie. Ik deed het met veel plezier en de deelnemers genoten van deze mogelijkheid om zich te uiten. ‘Waarom doen we dit niet vaker?’ hoorde ik zeggen. Ik werd teruggevraagd, later ook op andere locaties. Deelnemers, begeleiders en ikzelf verlieten steeds positief geladen de workshops. Deelnemers met een compleet gedicht, stof tot nadenken of ruw materiaal om mee verder te werken; begeleiders vanwege een totaal andere manier van ‘werken’ met cliënten en ik als docent met de verzekering dat ik op het gebied van schrijven met bijzondere groepen echt iets te bieden heb.
In deze tekst wil ik toelichten wát ik dan zoal te bieden heb, en waarom het een goed idee is om binnen de psychiatrie of in andere kwetsbare groepen zulke creatieve mogelijkheden te bieden.
Dit is het moment om te benadrukken dat ik geen therapie geef, maar workshops en cursussen waarin mensen zich door middel van de taal kunnen uitdrukken. Waarbij ik ervan overtuigd ben – ook door eigen ervaring – dat creatief schrijven een heilzame werking heeft. Elders op deze website ga ik wat dieper in op dit heilzame of therapeutische effect.
Bij creatief schrijven verrassen mensen zichzelf vaak met wat er – als vanzelf – uit hun pen komt. ‘Ik wist niet dat ik het in me had’, hoor ik vaak tijdens mijn lessen en workshops. Met de juiste thema’s en aanmoediging worden gedachten en herinneringen aangeboord waarvan de schrijvers zich niet of nauwelijks bewust waren. Er komen woorden en zinnen naar boven die beeldend en krachtig zijn. Zelfs een nare herinnering kan mooie teksten opleveren.
Een voorbeeld dat me bij is gebleven: naar aanleiding van het thema ‘Vrijheid’ gebruikte één deelnemer in haar gedicht het woord ‘vrijgevochten’ en een andere kwam met ‘onbevochten’. beide woorden waren raak gekozen, hoe tegenstrijdig ook. Het luisteren naar zulke taaluitingen levert interessante nabesprekingen en feedback op.
Gaat het in de workshops dan altijd om verwerken? Nee en ja. Zoals ik hierboven schets, is het schrijven van een gedicht of andere korte tekst een plezierige en verrassende gebeurtenis op zichzelf. Voor de workshops kies ik geen zware of beladen thema’s, maar onderwerpen waarmee de deelnemers veel ruimte hebben voor een eigen invulling, zoals het genoemde ‘vrijheid’, ‘ontmoeting’ of ‘herinneringen’. Ik neem altijd concrete voorwerpen mee voor een zintuiglijke ervaring als prikkel. Denk hierbij aan alle zintuigen, dus niet alleen kijken en luisteren, maar ook geur, smaak en tastzin.
Een ‘bijproduct’ van schrijven kan emotionele verwerking zijn. Ik zie die verwerking op twee manieren:
Er zijn ook onderwerpen die deelnemers aanmoedigen om met elkaar in gesprek te gaan. Zo gaf ik bij Platform-C in Amstelveen een schrijfworkshop met als onderwerp ‘ontmoeting’. Naast geschreven portretten leverden de opdrachten interessante gespreksstof op. Deelnemers gingen volop in dialoog de deur uit.
Net als bij de deelnemers aan de workshops, smaakt het bij mij naar meer. Ik zou graag vaker maatwerk leveren. Ben je werkzaam in de psychiatrie, hulpverlening of met andere bijzondere of kwetsbare groepen en geïnteresseerd in een poëzieworkshop, of een andere schrijfworkshop op maat? Neem dan contact op via schrijftaal@ziggo.nl of bel 06 – 4630 7175 voor meer informatie. Er is veel mogelijk, we kunnen de workshop afstemmen op jouw wensen en die van de groep. Denk hierbij aan een passend onderwerp, maar ook aan het niveau van taalvaardigheid.
Er gebeurde veel tijdens de Open Dag van de Volksuniversiteit, Muziek- en Dansschool en Kunstuitleen in Amstelveen. Dat is de laatste keer dat ik deze drie organisaties opnoem, want vanaf die dag, 9 september, is de gezamenlijke naam bekend: Platform C.
Je kunt hier een uitvoerig verslag lezen van de onthulling en de rest van de feestelijke dag. Zelf was ik het meest betrokken bij de fusie-poeziewedstrijd ‘Kom verder’. De winnende gedichten staan op de nieuwe site van Platform C.
Nel ontvangt de eerste prijs uit handen van Matthijs den Hollander, stadsdichter van Amstelveen
Ik ben bijzonder trots op Nel, deelneemster aan de Poeziewerkplaats, die de eerste prijs won met haar gedicht ‘Kom verder’. In het juryrapport staat:
"In het winnende gedicht overstijgt de mens zichzelf op zeer poëtische wijze.
Met beelden uit de natuur schildert de dichter verschillende houdingen om in
het leven te staan: stilstaan, doorgaan en verder komen. Stilstaan bij verwelkende
hemelsblauwe bloemen is een soort van sterven; een zachtgele vlinder vangen
met een camera is een soort van blijven. Maar je kunt nog verder komen door
vanaf de top van een berg de vlakken in vele tinten zien en je te verwonderen.
Voortgaan is een vorm van leven."
Lees nu haar prachtige gedicht.
Kom verder
Je kunt stilstaan
in een weide met hemelsblauwe bloemen
wachten totdat ze verwelken
het verdriet om voorbijgaan
vasthouden en koesteren
tot je langzaam verdwijnt
Stilstaan is een soort van sterven
Je kunt doorgaan
de scherpe randen van de rots trotseren
omhoog klauteren
vallen en weer opstaan
een zachtgele vlinder voorbij zien fladderen
het geluk vangen met de camera
Herinneren is een soort van blijven
Je kunt verderkomen
jezelf overstijgen, de top bereiken
zien hoe vlakken in vele tinten
zich verbinden tot een adembenemend vergezicht
zwijgen, voelen, verwonderen
Voortgaan is een vorm van leven
Nel Goudriaan
29 juli 2017
Black Sky White – ik wil je huid voelen
Je bent kleiner dan in werkelijkheid, daardoor
Lijk je groter dan in werkelijkheid, mijn vingers
Missen je aanraking, mijn oog
Trekt naar een trechter, een mens
Verdwijnt
Maar je komt er wel uit hoor
Het is minder erg dan het lijkt. In zo’n gat
Verdwijnen we allemaal wel eens, ons lichaam
In de grond, zaad in de baarmoedermond
In een wormgat alsof je sterft
Van buitenaf lijkt het erger omdat een mens
Je hand weigert
Je komt er wel uit, hè?
De zwaartekracht zuigt harder
Van binnenuit lijkt het erger omdat die kracht
Harder trekt dan je wil. In de tussentijd
Doe je wat je kunt, blauw zien
En goud. In dat kader wil ik je huid voelen
Je moet gewoon aan iets leuks denken
Kijk maar: daarachter is de lucht wit
Het lijkt erger dan het is
Je komt er wel weer uit toch?
Toch?
En hoe ruik je eigenlijk?
Gepubliceerd in: De Vallei XXIII
De volledige publicatie staat hier als pdf.
Samenstelling Antoinette Sisto
V.u. François Vermeulen
Een Eigen-Zinnige uitgave oktober 2014
Beeldend werk: Els Brouwer
Nee zeggen
Tja, ik zou je graag helpen
Maar eigenlijk heb ik geen tijd
Ik moet nog boodschappen doen
Mag ik er even over nadenken
Heb je nog iemand anders
op het oog?
Een andere keer misschien
Ik ben bezig met de boekhouding
Het bed moet nog opgemaakt
De tuin winterklaar
Liever niet
Het is niet mijn sterkste kant
Niet mijn grootste hobby
Niet mijn specialisme, nee
Eh … nee?
Nee dank je
Nee hoor
Nee zeg, kom
Nee, zeg
Nee
Nee, nee en nog eens nee!
Heb je me niet verstaan?
Ik zei toch nee!
Met dank aan Frans Terken, een aardige man die bot nee kan zeggen
Zoekt u een ervaren tekstschrijver, die zorgvuldig is en betrokken bij haar werk? Mevrouw Schrijftaal werkt graag in opdracht. Ik geloof in goed overleg en prettig samenwerken met opdrachtgevers. Opdrachten geven richting en inhoud aan mijn werk. Als hoogopgeleide met brede interesse schrik ik voor weinig onderwerpen terug. Uw vraag is mijn uitdaging. Indien gewenst verzorg ik ook beeldmateriaal.
Herinneringsboek
In september 2014 verschijnt een reeks herinneringsboeken: ‘Wij van Jaargang …’ De Duitse uitgeverij Wartberg bracht eerdere series van deze jaargangboeken uit in Duitsland en Frankrijk. Nu komt er een elfdelige reeks uit in Nederland. Ik schreef de jaargang 1965 aan de hand van foto’s uit persoonlijke en collectieve archieven. Het was een nostalgisch genoegen en een uitdaging om tekst en beeldmateriaal bij elkaar te zoeken en te combineren.
Familieleden na mijn doop in 1960 (deze foto verschijnt niet in het boek)
Interviews en nieuwsbrieven
Ik ben een ervaren interviewer. Mijn opleiding als psycholoog en werkervaring in de vrouwenopvang hebben van mij een goede, actieve luisteraar gemaakt. Ik kan daardoor de essentie van een gesprek helder op papier zetten. In het verleden tekende ik een aantal verhalen op van mishandelde islamitische vrouwen. Deze zijn gepubliceerd in een jaarverslag van de vrouwenopvang.
Onlangs werkte ik samen met Yoeke Nagel aan een jubileumboek voor een vereniging. Mijn bijdrage bestond uit een tiental korte interviews en foto’s. Als amateurfotograaf schiet ik heel aardige portretten. Ook voor nieuwsbrieven interview ik en lever desgewenst foto’s.
Voorbeeld nieuwsbrief (foto aangeleverd)
Recensies en Klassiekers
Uit liefde voor de poëzie schrijf ik al vele jaren recensies en besprekingen van klassieke gedichten voor literatuursite Meander. De laatste recensie staat hier. Stiekem droom ik van andere poëzietijdschriften als opdrachtgevers.
Contactinformatie
Voor afspraken en tarieven kunt u contact opnemen met wilma@schrijftaal.org, telefoon: 06 – 4630 7175
Zwaartekracht zuigt
De beeldhouwdocent met zijn zware
Amerikaanse accent. Ik verstond
Zwarte Kracht
Sinds die tijd denk ik er diep
In mijn zelfgegraven kuil
Over na
Een tegenkracht, een mechaniek
Dat helpt bij het opstaan
Een bedkantelmachine, een hand
Die ervan weerhoudt
Om terug te gaan
De Witte Kracht?
Windje mee, papa’s hand
In mijn rug bij het fietsen?
Maar nee, je wint het niet
Van de zwaartekracht.
4 maart 2014
