Erwtje
Binnen, bij het kleien zit ze met andere meiden te geiten. Ze is acht en heeft een vrolijke, tikje ondeugende blik, Dunya. Na afloop waaieren de kinderen uit over het speelterrein en kijken wat er in de moestuinbakken gebeurt. Dunya blijft bij mij hangen en bevraagt me. Ze kan niet geloven dat ik niet getrouwd ben. ‘Woont je moeder dan bij jou?’ En wat ik vanavond ga eten. ‘Wat is een vegaburger?’ Of ik kebab ook lekker vind.
We kijken samen naar de planten en ik vertel erover. Er zitten al peulen in de tuinerwten. We zoeken samen naar dikke, met erwtjes erin. Ik laat haar proeven, we snoepen samen van de zoete erwtjes. Ik stop één kort, dik peultje in mijn broekzak. Ik vertel haar over de limonadeplant die nu in bloei staat. Laat haar ruiken, ook van de bieslook, citroenmelisse en munt. ‘Als ik jou niet kende, zou ik niet zoveel van plantjes weten.’ Ze maakt mijn dag.
Ik geef haar het peultje uit mijn broekzak. Wanneer ik naar huis ga, stopt ze mij heimelijk het allerlaatste zoete erwtje toe.
Bloeiende tuinerwt
Toelichting: naast mijn werkzaamheden als schrijver en docent geef ik ook natuur- en milieu-educatie aan kinderen in de basisischoolleeftijd. Ik noem mezelf dan Juf Natuur. Juf Natuur en Mevrouw SchrijfTaal vragen allebei veel aandacht. Zóveel dat ik heb besloten de activiteiten als Juf Natuur geleidelijk af te bouwen. Geleidelijk, omdat het lastig is de knoop door te hakken. In de natuuractiviteiten kan ik veel liefde voor natuur en kinderen kwijt, én creativiteit. Het verhaaltje is daarvan een voorbeeld. Toch lijkt het me heerlijk om me helemaal op schrijven en schrijfgerelateerde zaken te kunnen concentreren. Wat een rust en inspiratie zal dat geven!
