Naar zee – gedicht


strandkinderen 1


Naar zee

Op een winderig perron naar zee
verlangen, wedden dat die anders is
weg van het scherm, laat de kou
langs je vel vliegen, voeten afrollen
landen op steen en zand, wedden?

Aan de Geversweg staat
een kaartjesautomaat
voor onze kostbare natuur
denken dat je een specht hoort
klopt niet, is een helikopter
die pokpokpok zegt

Verdwuinen in de dalen door leugenachtige paddestoelen
die zwart op wit kilometers liegen dat hun hoed barst
maar ik zal verdomme dat zand tussen mijn tenen voelen

Aan zee is het verschrikkelijk
mooi. Zilver op de golven, wolken
mensen en schelpen verspreid
een enkele bakker, een baby speelt
met een vogelveer, wolken groeien
iedereen trekt iets aan en gaat terug

(wat ik hier heb weggelaten omdat het niet geschikt is om in een gedicht te vermelden en niemand dat wil lezen, wie leest er trouwens gedichten maar dat terzijde, zijn de roodgloeidend geschuurde binnendijen die een vrouw van gewicht krijgt als ze lang gaat lopen, zeker als ze zo dom is om in een rokje te verdwalen. De enige oplossing in mijn tas was labello, dat hielp even. Verder had ik goed voor mezelf gezorgd hoor, een flesje water, boterhammen en een banaan meegenomen)


About Wilma

Mevrouw SchrijfTaal heet in werkelijkheid Wilma van den Akker en is schrijfster en docent. In 2008 verscheen haar poëziebundel Nageljongenstraat. In 2010 richtte zij SchrijfTaal op. In 2014 schreef zij (in opdracht) 'Wij van Jaargang 1965'. In 2020 kwam haar roman ''Een Veilige Plek' uit. Zij geeft schrijfcursussen en online schrijfbegeleiding aan uiteenlopende doelgroepen. Specialisme: poëzie.
This entry was posted in home, Poëzie and tagged , , . Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *